Zjawisko rezonansu napięć w obwodzie szeregowym RLC przy wymuszeniu sinusoidalnym i okresowym odkształconym
Wprowadzenie Teoretyczne
Radosław Roszczyk and Krzysztof Siwek
Zjawiskiem rezonansu nazywamy taki stan obwodu RLC, w którym prąd i napięcie są ze sobą w fazie. W stanie rezonansu przesunięcie fazowe prądu i napięcia jest zerowe, co oznacza, że argument impedancji lub admitancji zespolonej obwodu jest także równy zeru. Obwód nie pobiera żadnej mocy biernej a ściśle mówiąc następuje zjawisko kompensacji tej mocy. Moc bierna indukcyjna obwodu jest równa mocy pojemnościowej. Ponieważ znaki mocy biernej indukcyjnej i pojemnościowej są przeciwne, w warunkach rezonansu całkowita moc bierna jest zerowa.
Rezonans napięć w obwodzie RLC przy wymuszeniu sinusoidalnym
W obwodzie szeregowym RLC w stanie rezonansu reaktancja wypadkowa obwodu jest równa zeru. W obwodzie równoległym w stanie rezonansu część urojona admitancji (czyli admitancja) była równa zeru. Częstotliwość, przy której część urojona impedancji lub admitancji obwodu znika jest nazywana częstotliwością rezonansową.
Rezonans wystąpić może w dowolnej konfiguracji elementów RLC, warunkiem rezonansu zawsze jest przyrównanie do zera impedancji zastępczej obwodu (dla rezonansu szeregowego) lub przyrównanie do zera admitancji zastępczej obwodu (dla rezonansu równoległego).
Rezonans występujący w obwodzie, w którym elementy R, L, C są połączone szeregowo nazywamy rezonansem napięć lub rezonansem szeregowym. W przypadku, gdy rezonans dotyczy obwodu równoległego R, L, C taki rezonans nazywamy rezonansem prądów lub rezonansem równoległym. Rysunek 1 przedstawia szeregowy obwód rezonansowy RLC.

Dla obwodu szeregowego
U=UR+UL+UC=[R+j(XL−XC)]I=ZI
Rezonans wystąpi wtedy, gdy Φ=0, czyli reaktancja obwodu X=0. Odpowiada to warunkowi
Im(Z)=0
XL=XC lub ωL=1ωC
Częstotliwość, przy której jest spełniony ten warunek jest częstotliwością rezonansową obwodu i wynosi
f0=12π√LC
a pulsacja rezonansowa
ω0=1√LC
W obwodzie szeregowym dobrocią nazywamy stosunek napięcia na elemencie reaktancyjnym (cewce lub kondensatorze) do napięcia na elemencie rezystancyjnym w stanie rezonansu (dla częstotliwości rezonansowej).
Q=ULUR=UCUR=ω0LR=1ω0C
Rysunek 2 przedstawia wykresy wektorowe dla obwodu szeregowego RLC i odpowiadające im dwójniki obwodu rezonansowego RLC dla różnych częstotliwości. Stanom tym można przypisać obwody zastępcze przedstawione na rysunku.
- częstotliwość mniejsza od rezonansowej ω<ω0 — charakter indukcyjny obwodu,
- częstotliwość rezonansowa ω=ω0 — obwód ma charakter rezystancyjny,
- częstotliwość większa od rezonansowej ω>ω0 — charakter pojemnościowy obwodu.
Rozkład funkcji okresowej na szereg Fouriera
Twierdzenie Fouriera
Każdą funkcję okresową f(t) o okresie T można przedstawić w postaci szeregu (sumy) utworzonego ze składowej stałej oraz funkcji sinusoidalnych o częstotliwościach kf (f=1T) jeśli funkcja ta spełnia warunki Dirichleta, czyli w przedziale 0-T jest bezwzględnie całkowalna, czyli:
∫T|f(t)|dt<∞
oraz ma skończoną liczbę maksimów i minimów; i co najwyżej skończoną liczbę punktów nieciągłości tk, przy czym w każdym punkcie nieciągłości istnieją skończone granice prawostronna i lewostronna a wartość funkcji w tym punkcie przyjmuje się jako średnią arytmetyczną granicy lewo- i prawostronnej, to jest:
f(tk)=12[f(tk−)+f(tk+)]
Szereg taki jest szeregiem trygonometrycznym Fouriera.
Okres harmonicznej podstawowej jest identyczny z okresem przebiegu niesinusoidalnego f(t). Częstotliwości kolejnych harmonicznych są wielokrotnością częstotliwości harmonicznej podstawowej, czyli ωk=kω.